Γράμμα από το μέτωπο, 30 Οκτωβρίου 1940,
Αγαπημένη μου, μες στο Καλπάκι σ’ ένα ρέμα κουρνιάσαν οι στρατιώτες
βουτώ τη λόγχη μου στο αίμα, δέξου τις λέξεις μου τις πρώτες
είναι οι λέξεις μετρημένες σαν τις στιγμές μου εδώ πάνω
κι είναι οι σκέψεις μου δοσμένες ως την στιγμή που θα πεθάνω.
Αχ, τι να σου γράψω αγαπημένη; Εδώ συμβαίνουνε πολλά,
γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά… Είμαι καλά…
Ό,τι να γράψω δε μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά
κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά… Είμαι καλά…
Μα να… Επίθεση αρχίζει πάλι, νομίζω πως σου τα ‘πα όλα…
Τώρα είναι η στιγμή είναι πολύ μεγάλη, τώρα μιλούν τα πολυβόλα…
Τι να σου γράψω αγαπημένη, εδώ συμβαίνουν πολλά…
Γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά… Είμαι καλά…
Ό,τι να γράψω δε μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά
κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά… Είμαι καλά…
