Παδκιάν παδκιάν να παρπατώ | στενόν τζ̆αι μονοπάτιν
μαγκόν θωρώ παραπατώ | τζ̆ι’ εν ούλλα σγιαν τον Άδην.
Δικλώ ποτζ̆εί, δικλώ ποδά | σγιαν να ΄μουν πετεινάριν
διψώ, λυσ̆σ̆ιώ για να σε δω | να σ’ έχω ΄γιώ καμάριν.
Τζ̆ι ανέφανες που τον βραμό | τζ̆ει κα’ στες ανεράδες
μαντήλαν ήσουν σκουλλιστή | να χώννεις αντροπάες.
Εβούττησα στ’ αγκάλια σου | σγιαν τον ξενιτεμένον
που λείπει γρόνους εκατόν | τζ̆ι είχαν τον για χαμένον.
Κοντά σου να ΄μαι μανιχά | τζ̆αι κρύσταλλο το φκιός μου
σκλερός σκλερός μαλάθκιανα | εσού ΄σαι ο σκοπός μου.
Τωρά καρκιάς τζ̆αι ΄σεν’ γροικώ | τζ̆αι ό,τι θέλεις θέλω
να κάμω τρισαδύνατον | γιω ν’ να τα καταφέρω.
Εν να ‘ρτω κόρη πιθαρκού | εσέ να σε ζητήσω
τζ̆ι αν μεν σε δώκουν θα σταθώ | το ρέξιμο να κλείσω.
Τζ̆ι εν φεύκω εν πα’ να ΄ρτουσιν | τουζίναν οι ζαφτιέδες
για σέναν θέλω ΄γιω να ζ̆ιω| τζ̆ι ας ένι με κελεψ̆έδες.
