Κάποτε για στρώμα είχαμε χαλίκια
και τα όνειρά μας γέμιζαν φιλιά
τώρα τα ταξίδια της ψυχής μας καίνε
και οι εφιάλτες μας γίνανε θηλιά
Να ‘χα σπίτι τ’ ακρογιάλι και να ζέσταινε η καρδιά
να ‘χα για σεντόνι κύμα τρυφερή μου αγκαλιά
Να ‘χα σπίτι τ’ ακρογιάλι και μια βάρκα με κουπιά
θα ‘ταν τα όνειρά μου πρίμα θα ‘ταν μέλι η καρδιά
Κάποτε μοιράζαμε καθαρές ματιές
και δυο λόγια ξάστερα για υπογραφές
τώρα της τιμής μας έσβησε το φως
και μια καλημέρα δε μας λέει ο Θεός
Να ‘χα σπίτι τ’ ακρογιάλι και να ζέσταινε η καρδιά
να ‘χα για σεντόνι κύμα τρυφερή μου αγκαλιά
Να ‘χα σπίτι τ’ ακρογιάλι και μια βάρκα με κουπιά
θα ‘ταν τα όνειρά μου πρίμα θα ‘ταν μέλι η καρδιά
