Αυτός ο τόπος δεν μιλά
μονάχα αναστενάζει
Πότε κοιτάζει τα βουνά
πότε τ’ ακροθαλάσσι
Μοιρολογά για τη σκλαβιά
κλαίει για την ομορφιά του
Αυτός ο τόπος δεν μιλά
μονάχα αναστενάζει
Κάθε πρωί η Ανατολή
αντί να τον ξυπνήσει
βλέπει μια πράσινη πληγή
το φως της να σκεπάζει
Δεν έχει δρόμο η Μεσαριά
να βγεί για την Κερύνεια
Δεν έχει δρόμο η Μεσαριά
να βγεί για την Κερύνεια
Σκοτάδια μαύρα στη ψυχή
τα κουβαλάμε χρόνια
Κλείσαν οι δρόμοι οι παλιοί
γίναν νεκροταφεία
Δεν ξαναχτίζεται η ζωή
με γόμα και μολύβια
Δεν έχει δρόμο η Μεσαριά
να βγεί για την Κερύνεια
