Σε δύσκολους καιρούς, ακροβατώ
λυγάει η φωνή μέρα τη μέρα
η ύπαρξη σου θέμα ειδικό
κι ο έρωτας περνάει ψυχρά στο αίμα
Σε ψεύτικους καιρούς, αιμορραγώ
και σέρνω σκουριασμένες αναμνήσεις
τα μάτια τρομαγμένα στο κενό
να σπέρνουνε κομμάτια συγκινήσεις
…και ψάχνω απελπισμένα να σε βρω
μα χάνω του σφιγμού σου τις αισθήσεις
τα λόγια σου ποτάμι ζοφερό
που μάταια ζητάς να μαρτυρήσεις
Σε βρώμικους καιρούς, σε διαπερνώ
και ψάχνω διακαώς να μ’ ερεθίσεις
οι πράξεις σου συνάλλαγμα φθηνό
που κάνουν διαρκώς υποχωρήσεις
Σε κάλπικους καιρούς, εγκαθιστώ
στη μνήμη σου χιλιάδες παρορμήσεις
θερίζω του καημού σου το λιγμό
που τρέχεις στα τυφλά να προσκυνήσεις
