Θα πονάς εσύ, θα πονάω εγώ
και θα ζούμε τ’ όνειρο στ’ ουρανού το γκρίζο
θα ‘σαι ωκεανός, θα ‘μαι ναυαγός
κι οι καρδιές μας μάταια θα ζητούν τον ήλιο
Που να βρει ο καημός ένα καλοκαίρι
που να βρει η ψυχή άκρη να διαβεί
στων ματιών σου το άπειρο θα γυρνούν ανέμοι
στων ματιών μου τη βροχή θα γερνάει ο καιρός
Κάθε αναπνοή, χίλιοι στεναγμοί
στη φωτιά μου καίγεσαι, στη φωτιά σου λιώνω
δε μιλάω εγώ, δε μιλάς εσύ
σαν κυλούν τα δάκρυα δε μετριέται ο πόνος
