Πάλι κι απόψε πίναμε και πίναμε
και στην ταβέρνα μόνοι απομείναμε.
Τα όνειρά μας σαν τα κάρβουνα σβηστά
και η ζωή μας ένα πέλαγο μπροστά.
Πάμε για ύπνο, Κατερίνα,
πάμε ν’ αλλάξουμε ζωή,
να δούμε όνειρ’ από κείνα
που τελειώνουν το πρωί.
Μας κυνηγήσαν και μας κατηγόρησαν,
δέκα φορές, δέκα φωτιές μας χώρισαν.
Κι αν σε λατρεύω τώρα, κι αν με αγαπάς,
όνειρα είναι πια τα όνειρα για μας.
Πάμε για ύπνο, Κατερίνα,
πάμε ν’ αλλάξουμε ζωή,
να δούμε όνειρ’ από κείνα
που τελειώνουν το πρωί.
