Είδα τήνε να προβάλει μαργαρίτες να μαδάει
στα Χανιά να κατεβαίνει και την πόλη να αγναντεύει…
Είδα τήνε να γυρίζει τους ανέμους να θερίζει,
να κοιμάται με τον Ήλιο, το φεγγάρι να έχει φίλο…
Είδα τήνε στ αρχοντικό τζη δίπλα στο παράθυρο τζη
να γελά να ξεφαντώνει με τα αστέρια να σιμώνει…
Είδα τήνε στ αργαλειό τζη να ξομπλιάζει το όνειρο τζη
να γυρίζει την ανέμη και αγάπη να υφάνει…
Είδα τήνε να υψώνει και το βλέμμα να σηκώνει
να πετά να μη λυγίζει και περήφανα να ανθίζει…
Είδα τήνε τον Ψηλορείτη ίσα με αποσπερίτη
με αγάπη να μιλάει και το δάκρυ να κυλάει…
Είδα τήνε να αγριεύει σα το κύμα να θεριεύει
Κι ύστερα να γαληνεύει και το βλέμμα να σου κλέβει…
Είδα τήνε στα ακρογιάλι να χορεύει Πεντοζάλη
Σούστα και Μαλεβιζιώτη για το τέλος το Χανιώτη…
