Πόσο ξαφνικά τελείωσε η χαρά
γίναν όλα μοναξιά
Κάπου εδώ τελειώνει η λογική
τώρα κολυμπάω στην τρέλα
στου καημού το πήγαινε έλα
μέσα στη σιωπή που άφησες εσύ
Κόκκινο και ζεστό σαν αίμα
τρέχει το δάκρυ μου για σένα
για σένα όταν κυλά
περνάει απ’ την καρδιά
Μέρα σκοτεινή λιώνει ένα κερί
και το σπίτι φυλακή
Δυο φεγγάρια έχω να σε δω
κι η καρδιά που κλαίει ακόμα
σα σφυρί χτυπάει στο στρώμα
μάτι δεν μπορώ να κλείσω, να σωθώ
