Αφήστε με να ζήσω, θέλω μόνο να ευτυχίσω
Ν’ ανοίξω τα φτερά μου και τον ουρανό να σκίσω
Στα δύο, να πετάξω και να μην υπολογίσω
Έστω για μια φορά τί και ποιους αφήνω πίσω
Μη με καθοδηγείτε, συμβουλές πλέον δεν θέλω
Μόνος μου παλεύω πια για τα δικά μου θέλω
Και βρήκα καταφύγιο με νότες και με στίχους
Και τ’ όνειρο πραγματικότητα έκανα με φίλους
Αφήστε με να κάνω λάθος, πλέον δε με νοιάζει
Αρκεί αυτό που κάνω τη ψυχή μου να εκφράζει
Κι αφήνω τον ντελάλη συνέχεια να φωνάζει
Ενώ ψηλά κοιτώ και κάνω ό,τι η καρδιά μου τάζει
Γι’ αυτό γράφουμε τραγούδια και υπάρχουμε για να
Διασκεδάζουμε και να περνάμε όλοι καλά
Μακριά από λεφτά και μυαλά κομπλεξικά
Με θετική ενέργεια απλά κοιτάμε μπροστά
Και καλημέρα, σε μία αλλιώτικη μέρα
Που η μελωδία ομορφαίνει και ευωδιάζει αέρα
Το στόμα μου το τέρας, το τέλος της μέρας
Υψώνω πανί και σύμμαχός μου ο αέρας
Τρέχει η μέρα
Μα παίρνω φόρα και την προσπερνάω,
πια δεν την κυνηγάω
Σβήνει η μέρα
Γιατί γυρίζω και δεν την κοιτάω
Και τη σιωπή μου σπάω
Ε, καπετάνιο! Βίρα την άγκυρα!
Όλοι μες στο πλοίο φύγαμε για μέρη άκυρα
Πάμε να τα σπάσουμε κι άσε όλους τους άλλους
Να ψάχνουνε να βρούνε βελόνια μέσα στα άχυρα
Δεν φοβόμαστε τη θάλασσα, ξέρεις γιατί;
Υπήρξαμε σε ναυάγιο, βγήκαμε καθαροί
Πλέον πατήσαμε το REC και κάναμε αρχή
Πανί υψώσαμε ξανά με καπετάνιο τη ψυχή
Το γιορτάζουμε συνέχεια και όχι μόνο σήμερα
Σταματήσαμε να πιστεύουμε λόγια εφήμερα
Πλέον σκάμε δριμύτερα, σαν παιδιά ανήμερα
Τον θηριοδαμαστή φιμώσαμε μια ώρα αρχύτερα
Με τα λόγια μας αφομοιώσου, δε λέμε ψέματα
Όπως ‘κάναν κάποιοι άλλοι, ναι, και πέσανε στα αίματα
Πλέον η καρδιά μας τραγουδά τραγούδια αγέρωχα
Με πλούσια συναισθήματα που στάζουν από έρωτα
Και καλησπέρα, από πέρα ως πέρα
Δε μετανιώνω που απάγκιο είχα βρει σε μια ξέρα
Μα πλέον ανοίγω φτερά και πετώ πιο ψηλά
Τρέχει η μέρα, τη κακία σας πετάω μακριά
(Τρέχει η μέρα
Μα παίρνω φόρα και την προσπερνάω
πια δεν την κυνηγάω
Σβήνει η μέρα
Γιατί γυρίζω και δεν την κοιτάω
Και τη σιωπή μου σπάω) Χ2
Πέρασε η μέρα μου και έφυγα πια
Μέσα στο φευγιό μου τραγουδώ δυνατά
Μέσα στο γέρμα αφήνω και πετώ το κέρμα
Και εύχομαι να φτάσω μέχρι της ζωής το τέρμα
Ο ήλιος δύει δειλά-δειλά και με αφήνει
Αυτή η μέρα τέλειωσε, α, και τρεμοσβήνει
Κι εγώ θα κάτσω στη γωνιά μου να τη κοιτώ
Το τέλος της θα έρχεται και θα χαμογελώ
