Τί να μου πεις, τί να σου πω, μην απελπίζεσαι
Από τα “Νέα των οχτώ” να μη ζαλίζεσαι
Με λίγο φως από τον ήλιο να οπλίζεσαι
Συνέχισε να αγωνίζεσαι
Είν’ όλα ψέματα, ψέματα, ψέματα
Είν’ όλα ψέματα, ψέματα, ναι!
Βρίσκουνε θέματα, ανάβουν αίματα
Ξέχνα τα ψέματα μ’ ένα κουπλέ
Εντάξει, τα πράγματα είναι δύσκολα σαφώς
Αλλά οφείλεις να παραμείνεις man θετικός
Μη πέφτεις χαμηλά, μείνε χαμογελαστός
Ανέβα man, σαν άνεργος αν ήσουνα πληθωρισμός
Τί κι αν μας ψεκάζουν από πάνω αεροπλάνα
Τί κι αν είσαι στο βουνό και όχι στην Αβάνα
Τί κι αν μας έχουνε ζαλίσει με τη Βίσση
στο χέρι σου είναι η μιζέρια αυτή να σταματήσει
Κάνε το καλό, μάγκα, και ρίξ’ το στο γιαλό, μάγκα
Δωσ’ στους γύρω αισθήματα, μη ζητήσεις χρήματα
Φώναξε εκεί έξω: “Ω! Όλους εγώ σας αγαπώ!”
Αυτό είναι το σωστό
Όνειρο είναι ό,τι αγαπάω
Που χάνεται μόλις το ζω, σαν τον άνεμο
Και να ‘χα όμως, να μην πονάω,
Τη κάθε μέρα μου να ζω δίχως αύριο
Άλλη μια μέρα ξεκινά
Κι εύχομαι όλα να σου παν’ καλά
Σαν να ‘ναι η τελευταία ζήσε την κανονικά
Μη κατσουφιάσεις και ποτέ μη μιζεριάσεις
Κι άσε τη τράπεζα να παίρνει για τα δάνεια
Σήμερα η μέρα, μέρα είναι δικιά σου, άσε την αδράνεια
Η ζωή είναι μικρή δε παίζει λόγος για μετάνοια
Μη παρασύρεσαι απ’ τη τηλεοπτική παράνοια
Που σου ‘βάλαν στο μυαλό μια κρίση κι όλα μάταια
Ζήσε τη μέρα σου απ’ τα θεμέλια
Μπάζωσε να χτίσεις της ζωής ρε την ατέλεια
Χτίσε μία πολυκατοικία και βάλε μέσα
Όσους αγαπάς και θεωρείς πως έχουν μπέσα
Να μη νοιαστείς εάν δεν έχεις χρήματα πολλά
Γιατί άμα είσαι αλάνι αυτά για σένα δε μετράνε
Και να θυμάσαι, θα τη βγάλεις καθαρή,
Φιλάρα μου, όσο τα χέρια σου βαστάνε
Δοκίμασε ν’ αγαπηθείς, να πληγωθείς και να πληγώσεις
Όλα μες στο πρόγραμμα, γι’ αυτό μη μετανιώσεις
Η μέρα γρήγορα περνάει, άσ’ τη να σε παρασύρει
Πιάσ’ την από τα μαλλιά και πιες την ξεροσφύρι
Οπότε,
Κάνε το καλό, μάγκα, και ρίξ’ το στο γιαλό, μάγκα
Δωσ’ στους γύρω αισθήματα, μη ζητήσεις χρήματα
Φώναξε εκεί έξω: “Ω! Όλους εγώ σας αγαπώ!”
Αυτό είναι το σωστό
Όνειρο είναι ό,τι αγαπάω
Που χάνεται μόλις το ζω, σαν τον άνεμο
Και να ‘χα όμως, να μην πονάω,
Τη κάθε μέρα μου να ζω δίχως αύριο
Πέφτω και δεν κρατιέμαι, ξαναγεννιέμαι
Εγώ έχω μάθει να νικάω τα λάθη
Όχι, δεν θα λυγίσω, θ’ αντιμιλήσω
Στα λόγια τους θα απαντώ μ’ αγάπη
Όνειρο είναι ό,τι αγαπάω
Που χάνεται μόλις το ζω, σαν τον άνεμο
Και να ‘χα όμως, να μην πονάω,
Τη κάθε μέρα μου να ζω δίχως αύριο
‘Ντάξει, έχει και τα καλά του, έχει και τα κακά του
Αλλά έτσι είναι αυτά. Η μέρα… θα κυλήσει, πιες τηνα ξεροσφύρι!
