Όλα ξεκινήσαν όπως έπρεπε
ήσουν από όνειρο βγαλμένη
μες στη νύχτα, άστρο που ξεχώριζε
όλοι σε κοιτούσαν μαγεμένοι
Ήσουν μετρημένη όταν μιλήσαμε
μου πες έλα πάμε κι ότι γίνει
κράταγες το χέρι μου και μου λεγες
πως μπορώ να σου χω εμπιστοσύνη
Κι άνοιξα το σύρτη μου
σ’ έβαλα στο σπίτι μου
Κι όρθια γωνία δεν έχει μείνει…
Αντί να κάνεις το σταυρό σου
που σ αγάπησα
παίρνεις και ύφος
και ζητάς και εξηγήσεις
Αντί να λες κι ευχαριστώ
για όσα σου χάρισα
μου λες πως θέλεις λίγο χρόνο
να ηρεμήσεις
Πάρ τα πραγματάκια σου
πάρε και το χρόνο σου
σπίτι πια δεν έχεις να γυρίσεις
Ήσουν όπως πρέπει όταν σε γνώρισα
μου πες πάμε παίρνω την ευθύνη
ό,τι κι αν μου λέγανε για σένανε
σου δειχνα τυφλή εμπιστοσύνη
Κι ανοίξα την πόρτα μου
άναψα τα φώτα μου
μπήκες κι όλα στάχτη έχουν γίνει
