Άιντε να ειπείς της μάνας σου
την προίκα σου να δώσει
και τα φλουριά που μου ‘χε πει
γιατί θα μετανιώσει.
Σαράντα οχτώ χιλιάρικα
κι αμπέλια μου ‘χει τάξει
να μου τα δώσει όλα αυτά
για να ‘μαστε εντάξει.
Δυο σπίτια που ‘χει στο χωριό
κι αυτά είναι δικά σου
να μου τα δώσει άπονη
η ψεύτρα η μαμά σου.
Κι αν δε δεχτεί τότε να πεις
πως θα τ’ αποφασίσω
να σ’ αρνηθώ μικρούλα μου
και μόνος μου να ζήσω.
