Μια πληγωμένη σκύλα
λειτουργούσε τραγικά
έξω από ναούς και ιερά
λειτουργούσε τραγικά.
Παρατηρούσε μας ξεχώριζε
και μας κερνούσε πυρετό.
Κι ο δρόμος ήταν παντοδύναμος
ρουφούσε το αίμα για κρασί.
Κάπνιζε ομίχλη,
μασούσε πέτρες σώματα.
Χιλιάδες στόματα πικρά
παίρναν τη λύπη για χαρά.
Κι ανάβαν δάδες και κεριά
και φωτιζόταν η φθορά.
Μαύρη μεγάλη συμφορά,
πού να `ναι η Μελισσάνθη;
Σύνθημα και κραυγή
λυγμός στα χείλια των εφήβων
που με τα σώματα ζεστά από το κρεβάτι,
ερωτικά ξαπλώνουν με την άσφαλτο.
Με μια σημαία του έθνους
κρφωμένη στην καρδιά
φωνάζαν, ψάχναν να την βρουν
την Μελισσάνθη.
