Ποτέ στις δύσκολες στιγμές μου δε μου στάθηκες
κι ήθελες πάντα να περνάει το δικό σου
αναρωτιέμαι αν ποτέ σου με αγάπησες
ή για να μ’έχεις μ’είχες μόνο στο πλευρό σου
Αυτά τα λόγια μου’χες πει καθώς με άφηνες
σ’ένα φθινόπωρο μονάχος να κρυώνω
να χειμωνιάζουμε ξανά μ’ελπίδες ψεύτικες
που λογαριάζονται τις νύχτες με τον πόνο
Πάνω στη άμμο σ’ αγαπώ θυμάμαι έγραφες
έκανες όνειρα και μου χαμογελούσες
τώρα το κύμα έχει σβήσει την αγάπη μας
το σ’ αγαπώ μου να τ’ακούσεις δεν μπορούσες
εγώ στο φώναζα μα εσύ ψηλά πετούσες
Μου είχες πει πως όλα κάποτε τελειώνουνε
κι ύστερα χάθηκες ξανά απ’τη ζωή μου
με ένα γεια έτσι απλά μόνο μου μ’άφησες
και δε λογάριαζες τη λύπη τη δική μου
Δε φταις εσύ μα φταίω εγώ που σε αγάπησα
τώρα πληρώνω όσα τόλμησα να ζήσω
κι απ’όλα αυτά μία ελπίδα μόνο κράτησα
μία ελπίδα πως θα έρθεις πάλι πίσω
