Φτάσαμε κι απόψε στου καημού την ώρα
πώς να φύγω τώρα, πώς να σ’ αρνηθώ
Μια σκουριά για θαύμα κι ένα φως κηλίδα
άστραψε και σ’ είδα πριν σε θυμηθώ
Κι ήταν πάντα η νύχτα
Τις φωνές που πνίγει
Για να αντέχουν λίγοι
Κι ήταν πάντα η νύχτα
Κι ήταν που κοιτούσες
όλα αυτά που σβήνουν
τι μπορούν να γίνουν
μ’ ένα “σ’ αγαπώ”
Φτάσαμε κι απόψε στη στροφή του δρόμου
σαν ταινία τρόμου που δε θες να δω
Μια ζωή χαμένη μ’ ένα λάθος βέλος
Κι άρχιζε απ’ το τέλος το σκοτάδι αυτό
Κι ήταν πάντα η νύχτα
Τις φωνές που πνίγει
Για να αντέχουν λίγοι
Κι ήταν πάντα η νύχτα
Κι ήταν που κοιτούσες
όλα αυτά που σβήνουν
τι μπορούν να γίνουν
μ’ ένα “σ’ αγαπώ”
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη, από το δίσκο Εξοδος Κινδύνου,1984, PolyGram Records S.A.
