Κλείνω τα μάτια μου και ταξιδεύω
τα μέρη που μεγάλωσα στον νου μου φέρνω
ψάχνω το νησί μου κάπου στον νοτιά
μέσα από τα τραγούδια τα βυζαντινά
Φεύγω από τον Πειραιά στην Κρήτη φτάνω
τον κάβο σύρε, Ρω σε λίγο πιάνω
κάτι ξεχωρίζει μες στα σύννεφα
μια μαγεμένη πέτρα στον ορίζοντα
Τα μάτια μου δακρύζουνε όσο σιμώνω
τον Άγιο Κωνσταντίνο βλέπω μόνο
καθάρισε απ’τα σύννεφα ο ορίζοντας
φάνηκε η πατρίδα,πατρίδα της καρδιάς. (x2)
