Νιώθω, βλέπω, ακούω, αισθάνομαι
και με όλα αυτά φαντάζομαι,
φεύγουν πάντα οι μέρες μου κενές
και τα βράδια μου, όπως κι εχθές.
Κι αν γυρίζω μόνος στα στενά
και δεν βλέπω πρόσωπα γνωστά.
Να μπορείς να με κοιτάς,
να μπορείς να μ’ αγαπάς,
να μπορείς,
έλα μαζί μου εσύ αν μπορείς,
αν μπορείς.
Έχω δώσει μέρες στο Θεό
να τελειώσουν όλα κάπου εδώ,
έλα δίπλα μου, όπως παλιά,
μέσα στη δική μου αγκαλιά.
Κι αν δεν κάνω πράγματα πολλά
και τ’ αφήνω όλα στην καρδιά.
Να μπορείς να με κοιτάς,
να μπορείς να μ’ αγαπάς,
να μπορείς,
έλα μαζί μου εσύ αν μπορείς.
Αν μπορείς.
Να μπορείς να με κοιτάς,
να μπορείς να μ’ αγαπάς,
να μπορείς,
έλα μαζί μου εσύ αν μπορείς.
Αν μπορείς, αν μπορείς, αν μπορείς.
