Να ‘σουν μονόγραμμα στο χνωτισμένο τζάμι,
να ‘σουν μονόγραμμα μονάχα στην καρδιά,
να ‘σουν μονόγραμμα στα κίτρινα τα φύλλα,
μια ανατριχίλα πριν πέσει η βραδιά.
Δικό σου τ’ όνειρο μα λείπω πάντα εγώ,
δεν ζήτησα νερό, αγάπη λίγη μόνο,
δικό σου τ’ όνειρο, δώσ’ μου το δανεικό
να ζήσω όπως κι εσύ, μονάχα ένα λεπτό,
δικό σου τ’ όνειρο μα λείπω πάντα εγώ.
Να ‘σουνα σύνθημα γραμμένο σ’ έναν τοίχο,
να ‘σουνα σύνθημα με χρώμα ακρυλικό,
να μη σε σβήσει ένα φύσημα του αγέρα
και τ’ όνομά σου, στην καρδιά μου, αρνητικό.
Δικό σου τ’ όνειρο μα λείπω πάντα εγώ,
δεν ζήτησα νερό, αγάπη λίγη μόνο,
δικό σου τ’ όνειρο, δώσ’ μου το δανεικό
να ζήσω όπως κι εσύ, μονάχα ένα λεπτό,
δικό σου τ’ όνειρο μα λείπω πάντα εγώ.
Δικό σου τ’ όνειρο, δώσ’ μου το δανεικό
να ζήσω όπως κι εσύ, μονάχα ένα λεπτό,
δικό σου τ’ όνειρο μα λείπω πάντα εγώ.
