Αγάπησά την ‘που καρκιάς αμμά ‘ν τζιαί χάρηκά την,
τον έναν γρόνον είχαν την, τον άλλον έχασά την.
Ω! την καρκιάν μου ‘σεις καμένην τζιαί με τυρρανείς
ω! λυπήθου με τζι’ αρκίνα πκιόν να με πονείς.
Αγάπησά την που καρκιάς τζι’ έπιννα τον καμόν της,
τζιαί μέραν-νύχταν έρεσσα κρυφά που το στενόν της.
Ω! την καρκιάν μου ‘σεις καμμένην τζιαί με τυρρανείς
ω! λυπήθου με τζι’ αρκίνα πκιόν να με πονείς.
Αγάπησά την που καρκιάς τζι’ είχα το για καμάριν,
μα τζείνη περιπαίζει με, που να την δω κου(β)άριν.
Ω! έλ’ αγάπαμε τζι’ εσούνι μεν με τυραννείς
ω! τζι’ έλα δώσ’ μου έναν φιλούιν άγια να χαρείς.
