Μαζεύεται πλήθος φωνές στην πλατεία
Παρέα με έναν ήλιο που καίει
Χαρούμενες φάτσες παιδιά στην γωνία
Εκεί που ο Γαρύφαλλος λέει
Τα πρόσωπα λάμπουν, τα λόγια σοφά
Η αγάπη ποτάμι που ρέει
Τους λέει τα δικά του και σαν τελειώσει
Ο κόσμος γελάει ή κλαίει
Σχολείο δεν πήγε η γνώσεις του λίγες
Μα πλούσια πολύ η ψυχή του
Κουράγιο γεμάτος και ότι έχει πάθει το σέρνει [?]
Μηραζει αγάπη, χαμογελά, φως
Μιλάει στον κόσμο με πάθος
Ηγέτης φαντάζει του ονείρου οδηγός
Αντέχει να ζεί κάθε λάθος
Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε
Κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι
Τα λόγια του ηχούσαν,
τον έβλεπαν όλοι και ήταν πολύ ευτυχισμένος
Σιγά-σιγά όμως άλλαζαν οι ρόλοι
και ένιωθε πιο κουρασμένος
Τα χρόνια περνούσαν στα ίδια τα μέρει
Οι νέοι γερνούσαν και φευγαν οι γέροι
Και φεύγει και αυτός ο καημένος
Μαζεύεται πλήθος να τον χαιρετήσει
Κανένας τώρα πια δε γελάει
Γνωστούς και αγνώστους τους έχει αφήσει
Ταξίδι μακριά έχει πάει
Δεν το πιστεύει μα όλοι γνωρίζουν
Πως πίσω ξανά δεν γυρνάει
Στα ουράνια ο Γαρύφαλλος βρίσκεται τώρα
Και με τους αγγέλους μιλάει
Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε
Κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι
Γαρύφαλλε, Γαρύφαλλε
Κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι
