Σ’ ένα τσιγγάνο που περνάει
στη γειτονιά μου με τα χαλιά,
ότι μου άφησες θα δώσω πίσω
να μη θυμάμαι τα παλιά.
Πάρτα τσιγγάνε μου, σου τα χαρίζω
να μη τα βλέπω γιατί δακρύζω.
Όλα στα δίνω χωρίς να πάρω
ούτε κουβέρτες, ούτε χαλιά,
γιατί τσιγγάνε μου θα μου θυμίζουν
μια προδομένη αγκαλιά.
Πάρτα τσιγγάνε μου, σου τα χαρίζω
να μη τα βλέπω γιατί δακρύζω.
Όπου τα στρώσω θα θυμάμαι
όταν τα βλέπω τα χαλιά,
ότι κι αυτά τα έχω πάρει
με μιας αγάπης τα παλιά.
Πάρτα τσιγγάνε μου, σου τα χαρίζω
να μη τα βλέπω γιατί δακρύζω.
