Μου πες θα φύγω
χθες το βράδυ ξαφνικά
Απλώς κουράστηκα
δεν φταίω για όλα αυτά
Μου πες θα φύγω ρε Παύλο
και χρόνια έχουν περάσει
Όλα εδώ πέρα είναι αλλιώς
αλλά δεν έχουν αλλάξει
Μου πες θα φύγω ρε Παύλο
κι ας μην σε γνώρισα ποτέ μου
Σε συναντώ στην κιθάρα μου
και στον καφέ μου
Σηκώθηκα
μονάχος το πρωί
Χωρίς καφέ,
χωρίς τσιγάρο και ψυχή
Μέσα στην άσχημη πόλη
έχει χαθεί η ανθρωπιά
Έχουν αλλάξει οι εξαρτήσεις μας
και τα ναρκωτικά
Οι δάσκαλοι δεν μ’ ακούνε
μ’ αν ήσουνα εδώ εσύ
Κάπου θα σε έβρισκα
στα Εξάρχεια με άσπρο μαλλί
Το ξέρω είναι λίγο δύσκολο
μα εγώ
Στο λέω μπορούσα να περιμένω
και μπορώ
Θα ήθελα οι δυο μας να πούμε
τραγούδια που είχα γράψει
Όταν με έκανες να πιάσω
την κιθάρα στα δεκάξι
Μα έχεις φύγει ρε Παύλο
μόνο στης τέχνης το νου
Τραγουδάμε παρέα
κι ύστερα φεύγω γι’ αλλού
Βλέπεις οι δυο μας
μόνοι δεν νοιώσαμε ποτέ
Τώρα, τώρα πες μου ποιον
Πες μου ποιον
θα ‘χεις να τα λες
