Έβαλες πάλι φόρεµα µετά από τόσα χρόνια
Και ψάχνεις µες΄ στα µάτια µου να δεις τι έχει µείνει
Σου γέλασα, σε ρώτησα αν µ’ αγαπάς ακόµα
Γι’ αυτό που ήµουν κάποτε ή για ό,τι έχω γίνει.
Άφησες πάλι τα µαλλιά να τρέξουνε στην πλάτη
“Θα σκοτωθούµε κάποτε” σου ΄πα “µ’ αυτές τις τρέλες”
Ποτέ δεν έγραψες ποτέ τραγούδι για γινάτι
Και για κορίτσια που φορούν πολύχρωµες κορδέλες.
Άλλοι πιο ωραία πράγµατα έχουν για να θυµούνται
Φτάσαν πολύ µακρύτερα απ’ όσο είχαν ζητήσει
Κι άλλοι που βλέπουν όνειρα ότι ξαναγεννιούνται
Θα σκότωναν να ζήσουνε αυτά που έχουµε ζήσει
Χόρεψες πάλι µόνη σου στο δρόµο µεθυσµένη
Σε κοίταζα να γίνεσαι ένα µικρό µαχαίρι
Αν από όλη τη ζωή αυτή η νύχτα µένει
Θέλω να πέσουµε µαζί από το ίδιο χέρι.
