Στα στέκια που πηγαίναμε σε ψάχνω
Σε μέρη που αγάπησες πολύ
Σενάρια δικά μου πάλι φτιάχνω
Μα φτάνω πάντα στην υπερβολή
Μπορεί να ήταν μάτια μου τυχαίο
Που μπλέχτηκα μαζί σου σε τροχαίο
Μεγάλη η ζημιά που μου ‘χεις κάνει
Μπορεί για σένα πια να έχω πεθάνει
Με πειράζει που δεν είσαι πια κοντά μου
Να ξυπνάς τα πρωινά στην αγκαλιά μου
Με πειράζει δεν μπορώ να συνηθίσω
Στην ιδέα πως δεν θα γυρίσεις πίσω
Αλύπητα χτυπούν οι αναμνήσεις
Ποτέ δεν είχα πόρτα για να κλείσεις
Το φως αφήνω πάντα αναμμένο
Να γίνει ένα θαύμα περιμένω
Με πειράζει που δεν είσαι πια κοντά μου
Να ξυπνάς τα πρωινά στην αγκαλιά μου
Με πειράζει δεν μπορώ να συνηθίσω
Στην ιδέα πως δεν θα γυρίσεις πίσω
Με πειράζει κι ο αέρας που αναπνέω
Που μιλάω κι όμως δεν ακούς τι λέω
Πως αισθάνομαι καθόλου δεν σε νοιάζει
Πάνω από όλα είναι αυτό που με πειράζει
