Η μητέρα μου η Αννα, ηρθε απ’ το Αιβαλή
Τρομαγμενο κοριτσάκι, δίχως κανέναν στη ζωή
Βρήκε μια χώρα διχασμένη, κουρασμένη και φτωχή
Μέσα στα λάθη της μπλεγμένη, σε σκοτεινή διαδρομή
Από μικρή σημαδεμένη, έμαθε να’ναι σιωπηλή
Για την πατρίδα της μια ξένη, με άλλη γλώσσα και φωνή
Στα πέρατα της νοσταλγίας, όλος ο κόσμος μιά γειτονιά
Ένας κηπάκος γαλαξίας, λίγα λουλούδια ξαστεριά
Απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, μόνο ιδρώτας και δουλειά
Μες της καρδιάς της το παλάτι, χρόνια δωμάτια κλειστά
Μόνη μας έκανε ανθρώπους, χάθηκε ο άντρας της νωρίς
Άμα και τόφερε να σπάσει, τα όρια της αντοχής
Σύντροφοι όνειρα δραπέτες, στις αδιέξοδες στιγμές
Που ραγισμένοι οι καθρεφτές . έδειχναν είδωλα του χτές
Πότε δεν είχαν απορία, της μνήμης οι περγαμηνές
Για όσες έγιναν θυσία, γενναίες και αληθινές
Ελα μητέρα, μιλησε μου, κρατησέ με αγκαλιά
Πες μου ένα παραμύθι για τα άγια χώματα
Έλα μητέρα μιλησέ μου, πες μου τραγούδια μαγικά
Για τις αλήτρωτες πατρίδες, για τα άγια χώματα
