Όλο με πληγώνεις, όλο με πικραίνεις,
δεν καταλαβαίνεις πόσο με πονάς
και αντί να λιώνεις από την ντροπή σου
έχεις και το θράσος να μου αντιμιλάς!
Μα έχεις άρρωστη ψυχή
γι’ αυτό δεν ξέρεις τι θα πει
να λες “συγγνώμη” και να νιώθεις ενοχή,
έχεις μια άρρωστη ψυχή γι’ αυτό και όλη σου η ζωή
είν’ ένα ψέμα δίχως τέλος και αρχή!
Άρρωστη ψυχή, δεν ξέρεις ούτε καν εσύ τι θέλεις,
άρρωστη ψυχή, μη με χτυπάς,
άρρωστη ψυχή, δεν ξέρεις μέσα σου ψυχή αν έχεις,
άρρωστη ψυχή, με τυραννάς!
Μ’ έχεις πια κουράσει με τα σφάλματά σου,
απ’ τη μια μου δείχνεις ότι μ’ αγαπάς
και την άλλη μέρα μ’ έχεις πια ξεχάσει
κι ούτε για τους τύπους δεν τηλεφωνάς!
