Εσύ είσαι τ’ αστέρι μου
εγώ ό ουρανός σου,
όταν αγάπη μου πονάς
εγώ ό στεναγμός σου.
Τό δάκρυ σου νά μήν τό δώ
στά μάτια σου νά τρέξει
καί όσο σ’έχω αγκαλιά
η νύχτα νά μη φέξει .
Εσύ νά είσαι ή καρδιά
εγώ νά’μαι ό χτύπος
στήν κάθε λέξη σου εγώ
νά γίνουμε ό ήχος.
Όταν θά έχω συννεφιά
νά είσαι ό ουρανός μου,
καί μέσα στά σκοτάδια μου
το άστρο καί τό φώς μου.
Νά διώχνεις κάθε σκοτεινιά
μέσα από τήν καρδιά μου,
καί ή γλυκιά σου ή μορφή
όραμα στή ματιά μου !
Νά είμαι ή αναπνοή
κι εσύ τό οξυγόνο,
νά σού γεμίζω τή ζωή
από χαρές καί μόνο.
Τό σύννεφο νά είμαι εγώ
εσύ νά’σαι ή βροχή μου,
νά γίνεσαι δροσοσταλιά
πού τήν ζητά η ψυχή μου.
