Άκου του κόσμου τη λαλιά
Και της αδιαφορίας
Άκου και τα ραγίσματα
Της σκάρτης κοινωνίας
Αν νοιώσεις πείσμα και θυμό
Χτύπα τους βολεμένους
Θα πουν πως είσαι αληταριό
Σε δρόμους κολασμένους
Ύστερα στο κρεβάτι σου
Χαρούμενος θα πέσεις
Θα σαι γεμάτος ξαφνικά
Χωρίς να το αντέξεις
Και τα πουλιά που φύγανε
Πίσω θα ξαναρθούνε
Και τα χαμένα τα σκυλιά
Στις γειτονιές γυρνούνε
