Εκεί που μένουν οι νεκροί
στους τάφους και στα μνήματα
ένα θλιμμένο δειλινό
με φέρανε τα βήματα
Και είδα ένα δύστυχο γονιό
με σπαραγμό να κλαίει
και ένα παιδί στο πλάι του
με πόνο να του λέει
Πες μου πατέρα μου γιατί
όλοι ορφανό με λένε
και γιατί σ’ αυτό το μνήμα
κάθε μέρα θες να κλαίμε
Σ’ αυτό το μνήμα το βαθύ
σε τούτον δω τον τάφο
βρίσκεται η μανούλα σου
στην πλάκα από κάτω
Τότε πατέρα μου γιατί
δεν ανοίγουμε τον τάφο
τη μανούλα να ξυπνήσω
και να την σφιχταγκαλιάσω
Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί
καημένο μου παιδάκι
γι’ αυτό θα ζήσεις ορφανό
κι εγώ χωρίς αγάπη
