Μ’ έχει η μοναξιά αφήσει
στο απόλυτο κενό
Όπως στάζει μια βρύση
σ’ ένα σπίτι αδειανό
Πού με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη
Δώδεκα και κάτι η ώρα
και δε φάνηκε κανείς
ούτε χτύπος τηλεφώνου
ούτε άκουσμα φωνής
Πού με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη
Ίσως ζούμε λάθος χρόνια
σ’ έναν κόσμο ναυαγό
Ίσως πάλι δεν υπάρχει
ούτε ο κόσμος ούτε εγώ
Και με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη
