Ιουλία:
Περπατούσα αφηρημένη
και δεν είδα το φανάρι.
Είδα μόνο, τρομαγμένη,
ένα Honda να φρενάρει.
«Πρόσεξε θα σκοτωθείς!»
μου φωνάζει ο οδηγός.
«Και τι έγινε που ζεις;»
λέει μέσα μου ο Θεός.
Κι έμεινα αφηρημένη
να κοιτάζω το φανάρι
να μου λέει: « ζωή σημαίνει:
ένα Honda που φρενάρει.»
Tiny Jackal:
Μέσα απ’ το τζάμι κοιτούσα
Παράξενα και απορούσα
Πες για που το ‘βαλες μούσα
Αφηρημένη είσαι απ’τα λούσα
Κοίτα φοράει μετάξι απ’ την Προύσα
Τέτοια ομορφιά πως θα την χαλούσα
Μα ευτυχώς που φρέναρε η κούρσα
Κι έφτασε δρόμο απ’ το φρένο η πατούσα
Απ’τη δουλειά μου γυρνούδσα
Στο ράδιο είχα Κατιούσα
Πάλι καλά που αν υπάρχει Θεός
Είμαστε εμείς κι έκανα ό,τι μπορούσα, πάμε!
Ιουλία:
Γιατί βιάζεται ο Χάρος
να με πάρει στο ταξίδι
αφού ακόμα μπουσουλάω
και δεν πρόφτασα παιχνίδι;
Μα ο ξένος οδηγός,
και τα άψυχα του φρένα,
δεν μπορώ να το πιστέψω
πως νοιαστήκανε για μένα.
Κι έμεινα αφηρημένη
να κοιτάζω το φανάρι
να μου λέει: « ζωή σημαίνει:
ένα Honda που φρενάρει.»
Tiny Jackal:
Βάλε να πιούμε για μένα (βάλε)
Βάλε να πιούμε για σένα (βάλε)
Περαστικοί μα όχι βιαστικοί
Βάλε να πιούμε για μας στο φινάλε
Κάτσε μαζί στο τραπέζι
Πείτε του χάρου να περιμένει
Είναι η ζωή γλυκό πετιμέζι
Δεν θα κοπεί η κλωστή που μας δένει
Πάμε τα χέρια ψηλά (πάμε)
Τσουγκρίστε για όσους αγαπάτε
Να ‘μαστε όλοι καλά
Άγνωστοι και γνωστοί διαβάτες (άιντα)
Ιουλία:
Απ’ τα μάτια μου μπροστά
βιαστικοί διαβάτες τρέχουν.
Δε μου ρίχνουν μια ματιά
σοβαρή δουλειά θα έχουν.
Μα τους αγαπάω όλους,
τι κι αν φαίνονται σαν ξένοι,
αφού όλους τους διαβάτες
μια λεπτή κλωστή μας δένει.
Κι έμεινα αφηρημένη
να κοιτάζω το φανάρι
να μου λέει: «ζωή σημαίνει:
ένα Honda που φρενάρει.»
