Έζησα όσα ήθελα να ζήσω,
Μια ζωή προσπαθώ να μη λυγίσω,
Πάντα εκεί, λίγο πριν το τέλος,
Θα σταθώ και θα νικήσω.
Ένιωσα, συναισθήματα μεγάλα,
Σίγουρα, θα υπάρχουν πιο μεγάλα,
Μα η καρδιά μου,
Λέει πάντα πως αντέχει κι άλλα.
Τη ζωή,
Να μην την παίρνεις σοβαρά,
Στην αρχή,
Θα σου ‘ρθουν κύματα πολλά,
Θα συνηθίσεις,
Θα συνηθίσεις.
Τη ζωή,
Να μην την παίρνεις σοβαρά,
Να θυμάσαι,
Ζούμε μόνο μια φορά,
Κι άμα λυγίσεις,
Να σηκωθείς,
Να συνεχίσεις.
Από φίλους και οικογένεια που αγαπάω,
Παίρνω δύναμη στη ζωή να προχωράω,
Τη ψυχή μου δίνω ολόκληρη,
Και αυτό σας τραγουδάω.
Στέκομαι μπροστά σε ό,τι με φοβίζει,
Και περνάω πάντα από πάνω όπως μου αξίζει,
Έτσι μόνο παίρνει χρώμα η ζωή και συνεχίζει.
Τη ζωή,
Να μην την παίρνεις σοβαρά,
Στην αρχή,
Θα σου ‘ρθουν κύματα πολλά,
Θα συνηθίσεις,
Θα συνηθίσεις.
Τη ζωή,
Να μην την παίρνεις σοβαρά,
Να θυμάσαι,
Ζούμε μόνο μια φορά,
Κι άμα λυγίσεις,
Να σηκωθείς,
Να συνεχίσεις.
Έζησα όσα ήθελα να ζήσω,
Μια ζωή προσπαθώ να μη λυγίσω,
Πάντα εκεί, λίγο πριν το τέλος,
Θα σταθώ και θα νικήσω.
Τζουράς, Μαντολίνο: Σταύρος Παπαγιαννακόπουλος
