Ξεχώρισες το δάκρυ μου
στης θάλασσας το κύμα
κι είπες να έρθω πιο κοντά
κι είπες ας πάμε πρύμα.
Στα χείλη μου αναστήθηκε
φιλί βασανισμένο
και η καρδιά το γιάτρεψε
φιλί αγαπημένο.
Ταξίδεψε με να χαρείς
στου ήλιου τα περβόλια
για την ασπρόμαυρη ζωή
να βρω ανατολή.
Με την αγάπη αργαλειό
εγώ να της κεντήσω
στο παγωμένο της κορμί
την πρώτη αναπνοή.
Μη ξημερώνεις ουρανέ
η νύχτα θα γιορτάσει
το όνειρο θα κεράσει
άγγελο και Θεό.
Δώσμου φεγγάρι μου να πιω
να πιω και να χορέψω
στη χάρη της, στη ζάλη της
στο στόμα το γλυκό.
