Σ’ εποχή που βουλιάζει
η αγάπη τρομάζει
κι οι πληγές σου ρωγμές σκοτεινές
Η ψυχή σου θολή
κι η φωνή σου γυαλί
πέφτει πάνω μου και με χαράζει
Λίγο ψεύτικο βλέπω ουρανό
λίγο πόνο θα νοιώσω βουβό
κι ομορφιές μες το βούρκο πλασμένες
Λίγο γέλιο θα ρίξω αδειανό
λίγα λόγια θα πω στο κενό
κι οι καρδιές μας βουνά, πετρωμένες
Σ’ εποχή που βουλιάζει
η ματιά σου κοχλάζει
κι η ανάσα σου παίρνει φωτιά
Η αγκαλιά σου πικρή
κι η σιωπή σου δειλή
σ’ ένα κόσμο που ομίχλη σκεπάζει
Σ’ εποχή που βουλιάζει
οι ενοχές σου χαλάζι
μα δε βλέπεις μπροστά το γκρεμό
Η αλήθεια γυμνή
πλανεμένη, φθηνή
ξεγλιστράς μα η ζωή σου ταγκιάζει
