Το σώμα μου θυμάται και δεν κοιμάται
ντυμένο μοναξιές
οι νύχτες δεν τελειώνουν, δεν ξημερώνουν
κι αφήνουν πάντα χαρακιές.
Φωνές τις νύχτες, μα εσύ δεν ήρθες
να μ’ αγκαλιάσεις μια φορά.
Πονάει το σώμα, διψάει το στόμα
να το φιλήσεις μια φορά.
Το σώμα μου μιλάει και δεν ξεχνάει
θυμίζει κάτι απ’ τα παλιά.
Φωτιά και σημασία σαν ανταρσία
ξυπνάει μέσα απ’ τα παλιά.
Φωνές τις νύχτες, μα εσύ δεν ήρθες
να μ’ αγκαλιάσεις μια φορά.
Πονάει το σώμα, διψάει το στόμα
να το φιλήσεις μια φορά.
