Το βράδυ σ’ έκρυψε βουβά
στο βιολετί σκοτάδι
βαθύς ο χτύπος του κουβά
στο διπλανό πηγάδι
Ο κάθε δρόμος βγάζει αργά
μπρος στην δική σου πόρτα
πικρό φεγγάρι σεργιανά
στα πεθαμένα χόρτα
Ποτίζει τα βασιλικά
κι είναι πληγή και πόνος
μύρα νωπά
μύρα γλυκά
και τ’ ανασαίνω μόνος