Άλλοι λεν πως ξοφλήσαμε και τα ιερά γκρεμίσαμε
κι άλλοι λατρεύουν τον καιρό σαν εραστή και σαν Θεό
Άλλοι πως είμαστε ευτυχείς και ζούμε μεγαλεία
γι άλλους το τέλος ορατό, τέρατα και σημεία
Δεκατρείς χιλιάδες μέρες ίδια κι απαράλλαχτα
Δεκατρείς χιλιάδες νύχτες όνειρα και θαύματα
Να βάλουμε τον κόσμο αυτό σε τούτο το πανέρι
που ‘χει τον πάτο του λειψό, τη λογική καρτέρι
Μοιάζει με ειρωνεία,
είναι μια κωμωδία
ψυχή μου διψασμένη,
καρδιά παράφορη
O ήλιος σε φωτίζει σε φυσάει ένας αέρας
σα να ‘σαι εσύ στη μέση και μόνο για ‘σένα
Τι σημασία έχει αν είναι έτσι ή αλλιώς;
Κατά τον ήλιο σε τυφλώνει κι η άλλη μεριά σου
είναι μια φλόγα που ξαναφτιάχνει τον κόσμο
Τι σημασία έχει αν είναι έτσι ή αλλιώς;
Τι σημασία έχει;
