Έχω γνωρίσει ένα κορίτσι που έπαιζε μποξ
Μα τώρα λέει πως τα χει παρατήσει, ξανθό κορίτσι, γλυκό κορίτσι…
Στο Κεφαλάρι εκεί βολτάρει, δεν είναι σνομπ απλά μου λέει εκεί
πως έχει συνηθίσει ..Κακό κορίτσι, γλυκό κορίτσι…
Εγώ κοιτάζω μα δεν αγγίζω γέρνω κοντά της της ψιθυρίζω…
Κι αυτή γελάει . όλο γελάει και παραμύθια δε μου πουλάει
Όμως το ξέρει, μ’ έχει στο χέρι, και δεν την νοιάζει, δε με πειράζει
Μαζί της είμαι όταν χαράζει το αίμα της βράζει και δε νυστάζει το αίμα της βράζει…
Περνάνε οι μήνες και δε με παίρνει.
Μπήκε ο χειμώνας δεν το πιστεύω ξαφνικά μήνυμα στέλνει με παρασέρνει
Μ’ όποιους κι αν είμαι τους παρατάω μέσα στη νύχτα κοντά της τρέχω
Πίστεψέ με δε ρωτάω «ποιος τι και πότε;άραγε;οπότε;»
Κι όλο κοιτάζω μα δεν αγγίζω γέρνω κοντά της της ψιθυρίζω…
Κι αυτή γελάει . όλο γελάει και παραμύθια δε μου πουλάει
Όμως το ξέρει, μ’ έχει στο χέρι, και δεν την νοιάζει, δε με πειράζει
Μαζί της είμαι όταν χαράζει το αίμα της βράζει και δε νυστάζει το αίμα της βράζει…
