Από τον πύργο της Βαβέλ
έφυγα νύχτα με το Κτελ
για να γλιτώσω
Ήσουν γεμάτη ενοχές
κι εγώ δεν είχα αντοχές
για να σε σώσω
Ο παράδεισος χάθηκε
σαν φεγγάρι στη λίμνη
απ’ τη νύχτα που πρόδωσες
την αγάπη εκείνη
Ύστερα πήρα τα βουνά
πήγα στο όρος του Σινά
για ν’ ασκητέψω
Είχα πληγές πολύ βαθιές
απ’ τις κρυφές σου μαχαιριές
για να γιατρέψω
Ο παράδεισος χάθηκε
σαν φεγγάρι στη λίμνη
απ’ τη νύχτα που πρόδωσες
την αγάπη εκείνη
Μη μου κάνεις παράπονα
δε γυρίζω πια πίσω
τα φεγγάρια που έχασα
πάω να συναντήσω
Από τον πύργο της Βαβέλ
έφυγα νύχτα με το Κτελ
για να γλιτώσω.
