Τα μεγάλα λάθη σου τα `βλεπα σωστά
και ανυπολόγιστη έπαθα ζημιά
Σ’ αγαπώ κι αρρώστησα και το ξέρω πια
με μαχαίρι κόψιμο θέλουν τα δεσμά.
Ώρα να πηγαίνω,
δεν έχω θέση πια εδώ.
Καταλαβαίνω…
να γίνει κάτι μαγικό
δεν περιμένω
Με εξοντώνεις με έναν θάνατο αργό.
Ώρα να πηγαίνω
για σένα δεν ανησυχώ.
Καταλαβαίνω…
της μοναξιάς μου το κενό
το προλαβαίνω
κι εκεί πεθαίνω,
μα θα ξαναγεννηθώ.
Τα μεγάλα ψέματα κάποια Κυριακή
αναμμένα σίδερα πάνω στο κορμί
κι έχω τα σημάδια σου για να θυμηθώ
πως δε μένω δίπλα σου ούτε ένα λεπτό.
